ตัวกราฟิกโนเวล เน็ตฟลิกซ์ พรีเซ็นท์หนังเข้าใหม่ ดิ โอลด์ การ์ด ที่น่าเฝ้าดูอีกที

ตัวกราฟิกโนเวล เนื่องจากได้เกียรติงาม ๆ ของชาร์ลิส เธอรอน มานำกลุ่มก็เรียกความพอใจจากคนชอบดูหนังฝรั่งได้มากโขอยู่แล้ว ยิ่งงานข้างหลัง ๆ ของเธอในแนวแอ็กชันก็พูดได้ว่าผลงานประสิทธิภาพมาสม่ำเสมอ ตั้งแต่บทรองที่เด่นเสมือนบทนำคู่ใน แมด แม็กซ์: ถนนโลกันตร์ (2015) หรือการเป็นจอมวางแผนที่งามร้ายสุด ๆ ในหนังรถแข่งกู้โลกอย่างเชื้อสาย ฟาสต์

แล้วยิ่งมาประกอบกับเรื่องย่อของหนังกล่าวถึงเหล่าคนอมตะที่มีชีวิตยืนยาวมาหลายศตวรรษ ฆ่าก็ไม่ตาย และก็ได้จับกลุ่มกันต่อสู้กับความไม่ยุติธรรมในสนามรบต่าง ๆ ทั่วทั้งโลกอีก เรียกว่าทรงมาแบบฟาดศีรษะเข้าบ้านสบาย

สำหรับเรื่องราวจะเป็นการปรับปรุงแก้ไขดัดแปลงจากกราฟิกโนเวลของ เกร็ก รักคา ผู้เขียนที่ส่งผลงานโลดแล่นอยู่อีกทั้งค่าย ดีซีคอมิกส์ และก็ จักรวาลภาพยนตร์มาร์เวล เรียกว่าจับมาหมดแล้วอีกทั้ง แบทแมน ซูเปอร์แมน สไปเดอร์แมน หรือ เอ็กซ์เมน สำหรับ ดิ โอลด์ การ์ด เป็นกราฟิกโนเวลความยาว 5 เล่มที่พิมพ์ในปี 2017

ซึ่งเมื่อจะมีการเอามาทำเป็นหนัง ตัวรักคาเองก็ขอทำเขียนบทดัดแปลงปรับปรุงแก้ไขด้วยตัวเอง โดยตัวเขาก็ส่งผลหน้าที่เขียนบทซีรีส์ทีวีและก็วิดีโอมาพอควรแล้วด้วย ด้วยเหตุดังกล่าว บทที่ปรากฏแก่สายตาพวกเรา ก็เลยเกือบจะเป็นงาน ที่ออกมาแทบเป็นเนื้อเดียว กับตัวกราฟิกโนเวลอย่างยิ่งจริง ๆ ข่าวหนัง มาร์เวล

ยิ่งบางฉากนั้นเหมือน ถึงขั้นมุมกล้องถ่ายรูป ในหนังสือทีเดียว ส่วนด้านผู้กำกับก็ได้ จีนา พรินซ์-บายเดวูด ผู้กำกับสาวเชื้อสายแอฟริกัน ที่ทำผลงานสายดราม่า เกี่ยวกับชาวแอฟริกัน-อเมริกัน ได้รางวัลมาแล้ว มากไม่น้อยเลยทีเดียว

นี่ก็เป็นการจับทาง หนังตลาดที่กลับไปแอ็กชั่นจ๋า คราวแรกของเธอเช่นเดียวกัน ก็บางทีอาจเป็นกระแสใหม่ ของฮอลลีวูด ที่มอบโอกาส ผู้กำกับหญิงมาสร้างความไม่เหมือน ในกรุ๊ปหนังแอ็กชันหรือหนังซูเปอร์ฮีโรกันมากมายก่ายกองในตอนนับเป็นเวลาหลายปีข้างหลัง แต่ว่าสำหรับงานนี้ของจีน่าก็จำต้องกล่าวว่าในส่วนของแอ็กชันนั้น มิได้แปลกใหม่อะไร

ตัวกราฟิกโนเวล เป็นหนังขนบข้างหลังจอห์น วิกฟีเวอร์ที่เน้นย้ำการยิงแม่นเน้นย้ำเข้าจุดตายรวดเร็ว

ตัวกราฟิกโนเวล ผสมการใช้ปืนกับการรุกติด ซึ่งก็เป็นสิ่งที่ดีถ้าหากพวกเรามิได้มองเห็นกันกระทั่งเกร่อเสียแล้วในตอนปีข้างหลัง ๆ และก็ยิ่งมุมกล้องถ่ายรูปเองก็มิได้สร้างสีสันใหม่ ๆ อะไรเท่าไรนัก ฉากต่าง ๆ ในเรื่องก็แบนไม่มีความน่าจำ แม้กระทั้งจุดไคลแมกซ์ของเรื่องที่ฉากควรจะอลังที่สุดก็ยังแบนราบไม่มีความน่าดึงดูดใจ มิได้สร้างความรู้สึกบีบคั้นหรือยิ่งใหญ่อะไรได้เลย

ในความเป็นหนังแอ็กชันเลยขาดความว้าวไปไม่น้อยเลยทีเดียวยังไม่ถือว่าบทมันแข็งทื่อเสียกระทั่งเพียงแค่วางตัวละครมา พวกเราก็แทบจะทายใจสิ่งที่จะเกิดขึ้นในหนังได้เลย อย่างเรื่องที่ว่า ชาร์ลิส เธอรอน เป็นตัวละครนำของกลุ่มอมตะ ซึ่งศิลปินคนอื่น ๆ บารมีห่างชั้นแบบไกลเกินความจำเป็น (ศิลปินที่พอใกล้เคียงอย่าง จิวีเทล เอจิโอฟอร์ จากหนัง ด็อกเตอร์ สเตรนจ์ ก็แปลงเป็นนักแสดงในฝั่งอื่นเสียอีก) เพียงพอเมื่อมีตัวละครใหม่อย่างไนล์เข้ามาในกลุ่มแบบที่บทตั้งใจปั้นให้เป็นตัวละครนำสุดกำลัง

รวมทั้งเมื่อมีการเล่าถึงความตายของคนอมตะในอดีตกาล ผู้ใดกันแน่ที่ดูหนังมาเยอะพอควรก็เกือบจะทายใจโชคชะตาของแอนดี้และก็แผนกได้แล้ว นี่ยังไม่นับความตื้นด้านพลอตของผู้แสดงหนึ่งในกลุ่มที่แทบเอาไปหลอกคนไหนกันให้ตกอกตกใจกับการหักมุมมิได้เลยด้วยนะ จุดเด่นของการได้จีน่ามาที่เห็นได้ชัดเป็นความลึกของมิติผู้แสดงบางตัวผ่านการคุยกัน

อย่างในเวลาที่ บุ๊กเกอร์ เล่าถึงความตายของลูกชายคนสุดท้องของเขาด้วยความเจ็บที่ทำให้รู้เรื่องสิ่งที่มีผลต่อความประพฤติปฏิบัติของเขาต่อ ๆ มา หรือการติดต่อสื่อสารผ่านสายตาของผู้แสดง แอนดี้ ที่สะท้อนประสบการณ์ความเศร้าโศกสะสมหลายศตวรรษ ควบคุมเวทมนตร์คาถา

โดยเกือบจะไม่ต้องมีคำกล่าวอะไรก็ตามการควบคุมการแสดงและก็ติดต่อสื่อสารด้านดราม่ากลุ่มนี้เสียอีกที่แปลงเป็นลักษณะเด่นให้หนังประเด็นนี้ และก็ยังบางทีอาจจำต้องนับการแคสต์ดาราสาวจากหนังสายรางวัลอย่าง กิกิ เลน จากหนัง อิฟ กางร์ สตรีท คราวด์ ทอล์ค (2018) ที่ถูกเอ่ยถึงในเวทีออสการ์ปีนั้นพอเหมาะพอควรมารับบท ไนล์ ที่จะต้องเด่นรองจากเธอรอนเลย

ก็คงจะด้วยเหตุว่าการได้จีน่ามากำกับหัวข้อนี้ด้วยโน่นล่ะ แต่ทว่ามันก็มิได้ตอบความมุ่งหวังของผู้ชมที่ตั้งใจมาดูหนังแอ็กชันมันสาแก่ใจมากแค่ไหน หรือผู้แสดงประสิทธิภาพคนจำนวนไม่น้อยก็มิได้เป็นที่พอใจของผู้ชมหนังแอ็กชันอยู่แล้ว แปลงเป็นรู้สึกแปลก ๆ กับเหล่านักแสดงที่ตั้งใจให้หลากเขื้อชาติหลากเพศภาวะอะไรแนว ๆ นี้เสียด้วยซ้ำ เรียกว่าแข็งดีแล้วแม้กระนั้นไม่ถูกที่ผิดทาง

จุดนี้บางทีอาจจำต้องว่าไปถึงรายละเอียดของรักของหวงคาที่วางกับพื้นฐานด้านปรัชญาหรือธีมของเรื่องไว้เหตุว่าตื้นเหลือเกินสักนิด

ในสมัยที่ผลิตภัณฑ์ของเรื่องเล่าความเป็นอมตะ พวกเราได้มองเห็นปรัชญาของหนังอย่าง ไฮแลนเดอร์ ที่ความเป็นอมตะถูกผูกกับผู้คน/ความเกี่ยวข้อง/วิชาความรู้แล้วก็อุดมการณ์ การจบของความเป็นอมตะที่จบลงด้วยการเช็ดกตัดศรีษะรวมทั้งการถ่ายทอดความรู้ต่อเนื่องกันไป ทำให้บรรยากาศถูกปกคลุมด้วยความลึกของแนวทางคิดต่าง ๆ ของแต่ละนักแสดง หรือใหม่หน่อยอย่างเอจิน ของประเทศญี่ปุ่นที่สะท้อนความบ้าคลั่งไร้เหตุผลของผู้คน

รวมทั้งความน่าสยองจากความระแวดระวังในหมู่คน การมองคนไม่เป็นคน และก็การนำเสนอการต่อสู้ของนานาประการอุดมการณ์ความนึกคิด ผ่านฉากแอ็กชันขนาดใหญ่รวมทั้งยุทธวิธีการประจันหน้ากันอย่างลึกซึ้ง เมื่อมองดูกลับมายัง ดิ โอลด์ การ์ด ที่ถึงจะมีความบากบั่นพรีเซนเทชั่นหลาย ๆ มุมมองที่หนังเรื่องก่อน ๆ ว่ามาแต่ว่าก็บางเบามากมาย

ฉากที่สหายของไนล์เริ่มระแวงที่รอดชีวิตอย่างปาฏิหาริย์มองไม่มีเหตุผลและก็มองแปลกขึ้นในทันทีเมื่อพวกเราเทียบกับสิ่งที่นักแสดงใน เอจิน พบเจอสำหรับเพื่อการตายหนแรก ความเกี่ยวพันของฝูงชนอมตะถึงจะมองมีเหตุผล

แม้กระนั้นลึก ๆ พวกเราก็จะขัดแย้งในความนึกคิดแล้วก็พฤติกรรมของผู้แสดง ดุจว่าบทวางด้านลึกของผู้แสดงไว้งงงวยตนเอง ยิ่งเมื่อไปดูจุดสำคัญของตัวตนแล้วก็ภาระหน้าที่ที่ตัวตนของการเป็นอมตะนั้น ก็ถูกพรีเซนเทชั่นแบบแข็งทื่อ ๆ ราวกับประสบการณ์ก่อนหน้าที่ผ่านมามิได้ช่วยทำให้ผู้แสดงอมตะพวกนี้ใส่ใจอะไรเลย

เช่นเดียวกันกับเหตการณ์ที่สร้างการเปลี่ยนแปลงในใจพวกเขาให้เปลี่ยนเป็นฮีโรช่วยโลกนั้นไม่เคยเกิดมาก่อนเลยในตอนหลายร้อยหลายพันปี ทั้ง ๆ ที่ในหนังมันเป็นเพียงแค่จุดกล้วย ๆ มิได้สลับซับซ้อนหรืออยากได้ต้นเหตุพิเศษให้เกิดเหตุการณ์กลายเป็นผลึกเลยสักหน่อย ความน่านับถือต่อหนังประเด็นนี้เลยต่ำเตี้ยลงไปพอเหมาะพอควร

จริง ๆ มันก็ไม่สมควรเอาหนังหัวข้อนี้ไปเปรียบเทียบกันเรื่องอื่น ๆ หรอกเนื่องจากต่างคนก็ต่างมีจุดต้องการพรีเซ็นท์ที่แตกต่างกัน แค่เพียงต้องการสื่อว่าในสมัยที่เงื่อนเรื่องนี้ถูกเสนออย่างมากมายน่าดึงดูดมากมายขนาดนี้ การไม่ทำการบ้านอะไรเลย แล้วก็ย่ำอยู่กับไอเดียที่เชยเอามาก ๆ แล้ว ก็มิได้ช่วยอะไรให้ดียิ่งขึ้นมาเลย ไม่จัดว่าเสียเวล่ำเวลาอะไร บางทีอาจดูดีกว่าเอาไปทำเรื่องไม่เป็นเรื่องอื่น ๆ เสียด้วย แต่ว่ามันไม่มีอะไรให้น่าจำเอาเสียเลย