แฟนหนังสัตว์กินเนื้อ คลานขย้ำ การกลับมาของหนังแนว “สัตว์กินเนื้อมนุษย์” ที่ธรรมดาชอบเป็นหนังทุนต่ำเกรดบี

แฟนหนังสัตว์กินเนื้อ โดยโอกาสนี้ใช้พล็อตกับสูตรสำเร็จ (เกือบ) ใหม่จากหนังคัลซ์มีชื่อเสียง ฝูงฉลามทอร์นาโด ที่เป็นฝูงฉลามบินมาพร้อมกับพายุทอร์นาโด มีมาแล้วหลายภาค (พอใจมองจาก เน็ตฟลิกซ์ ได้ คลิกตรงนี้) เปลี่ยนมาเป็นหนังแนวเป็นสมจริงสมจังมากยิ่งกว่าด้วย

จระเข้+เฮอริเคนระดับ 5 (สูงสุดแล้วของมาตราวัด) กระหน่ำเมืองกระทั่งอุทกภัย ทำให้จระเข้ออกก่อกวนได้อย่างสะดวกโยธิน แล้วก็หนังประเด็นนี้ยังได้ชื่อเสียงเครดิตของ “แซม ไรมี่” ในฐานะผู้อำนวยการผลิต มาขายความคาดหมายเต็ม ๆ

จากการที่เขาเป็นโปรดิวเซอร์ เรื่อง ลมหายใจสั่งตาย ซึ่งแปลงเป็นงานหนังสยองขวัญสมัยใหม่ที่ดีเลิศอีกทั้งพล็อตแล้วก็ท่วงทีการเล่าเรื่องยอดเยี่ยม ส่วนตัวผู้กำกับก็คือ อาแล็กซ็องดร์ เอจา ที่ส่งผลงานที่จำได้มากสุดจากหนังสยองขวัญเรื่อง โชคดีที่ตายก่อน

ซึ่งทั้งหมดทั้งปวงนี้กล่าวได้ว่าเป็นส่วนประกอบที่ช่วยยกฐานะ คลานขย้ำ หนัง “ไอ้เข้กินเนื้อคน” ประเด็นนี้ให้น่าดูในระดับ เอ+ อย่างยิ่งจริง ๆ สำหรับแฟนหนังแนวสัตว์กินมนุษย์ อาจจะคล้ายกันเป็นดูหนังเกรดบีมาจนเคยชิน ไม่คิดอะไรเยอะแยะ ด้วยเหตุว่าหนังแนวนี้มักทุนน้อย

พล็อตก็คล้ายกัน ว่าจะต้องมีสัตว์อะไรสักอย่างออกมาก่อกวน และก็มีตัวละครติดอยู่ในที่ ๆ ไอ้เจ้าตัวนี้อยู่ อันนี้จำเป็นต้องแยกกันก่อนว่า หนังแนว “ตัวประหลาดกินเนื้อคน” กับ “สัตว์กินมนุษย์” มีความต่างกันอยู่

แบบแรกชอบเป็นหนังที่จำต้องพึ่งการออกแบบตัวประหลาดน่าขยะแขยง ควรจะมีที่ไปที่มาลึกลับลึกลับซับซ้อนซ่อนเงื่อน ออกแนววิทย์มาเกี่ยวพันซะส่วนมาก ซึ่งชอบมีทุนพอใช้ ต่างกับพวกหนัง “สัตว์กินเนื้อมนุษย์” ข่าวหนัง มาร์เวล

ซึ่งจะเป็นสัตว์ทั่ว ๆ ไปที่ดุร้ายด้วยเหตุผลกล้วย ๆ อย่างไปอยู่ถิ่นมัน หวงลูก ของกินขาด หรือไม่ก็ติดโรคอะไรสักอย่างทำให้ดุตัวโตกว่าธรรมดา ซึ่งในสมัยเก่าแนวนี้ได้รับความนิยมมากมาย ๆ มีตั้งแม้กระนั้น นก หนู แมลง มด สุนัข ลิง หมูป่า เสือ สิงโต กระทั่งมาถึงพวกสัตว์ยอดนิยมอย่าง ปลาฉลาม รวมทั้งไอ้เข้ก็เป็นอีกตัวที่โดนจับมาทำแล้วไม่รู้จักกี่รอบเช่นเดียวกัน

ซึ่งในไทยก็จับมาทำปัจจุบันเป็น นรก 6 เมตร ที่มีทั้งคนถูกใจและไม่รู้สึกชื่นชอบ ๆ กัน (แต่ว่าหนังทำเงินไปกว่า 50 ล้านบาท) ที่จะต้องเกริ่นที่ตรงนี้ด้วยเหตุว่านี่เป็นแถวหนังที่ออกจะเฉพาะกรุ๊ประดับหนึ่ง

สำหรับแฟนหนังแนวนี้มิได้จะเอาใจใส่อะไรมากมาย ขอเพียงแค่ให้มองเห็นฉากสัตว์จับคนรับประทานสนุกสนาน ๆ ก็พึงพอใจแล้ว เนื่องจากว่าก่อนหน้านี้มันก็มิได้เคยมีอะไรมากยิ่งกว่าที่มองเห็น

โดยเหตุนั้นการไม่คาดหมายตั้งแต่ตอนแรก ก็อาจไม่มีปัญหา บอกก่อนว่าหนังหัวข้อนี้ยังบันเทิงใจอยู่ ไม่ว่าคุณจะเป็นแฟนหนังแนวนี้ หรือเปล่าใช่ตามที ตัวหนังมีพล็อตที่ดี มีเค้าเรื่องที่แข็งแรง ยิ่งในส่วนความเกี่ยวพันบิดาลูกในเรื่อง ที่หนังปูมาตั้งแต่เริ่มว่าบิดาเป็นผู้ฝึกสอนส่วนตัวให้นางเอกเป็นนักกีฬาว่ายน้ำ

ซึ่งก็รวมกับชีวิตครอบครัวที่บิดามารดาแยกทางกัน นางเอกห่างหายจากบิดา และมาตามหาบิดาที่หายไปท่ามกลางการตักเตือนลมพายุเฮอริเคนกระหน่ำ ซึ่งก็แปลงเป็นการเสี่ยงอันตรายด้วยกันเอาชีวิตรอดอีกทั้งจากภัยจากธรรมชาติ ตะไข้ รวมทั้งแก้ปมครอบครัวไปพร้อม ในส่วนเรื่องราวกลุ่มนี้

หนังทำออกมาได้มิติดีครบถ้วนบริบูรณ์ หากว่าระยะแรกจะยืด ๆ ใช้เวลาเรื่องนางเอกตามหาบิดานานพอสมควรเช่นกัน (ราว 20 นาที) ซึ่งหนังประเด็นนี้สั้นมากมาย เพียงแค่ 87 นาที (รวมเครดิต) ภายหลังจากเสียเวล่ำเวลาไประยะแรกแล้ว หนังก็ดำเนินเรื่องฝ่าเข้าประเด็นตะไข้ในทันที กับมีเซอร์ไพรส์เพิ่มนิดหน่อยจากเทรลเลอร์แค่นั้น

แฟนหนังสัตว์กินเนื้อ หนังก็ดำเนินเรื่องไปตามสูตรทุกสิ่ง แม้กระนั้นสิ่งที่ผมรู้สึกว่าคือปัญหาก็คือ ความน่าไว้ใจในเรื่องความเหมือนจริงหลายจุด

ซึ่งจริง ๆ ถ้าหากหนังออกสตาร์ทว่าเว่อร์ ๆ แบบฝูงฉลามทอร์นาโด หรือหนังเกรดบีธรรมดาก็คงจะคิดน้อยกว่านี้ แม้กระนั้นด้วยหน้าหนังกับเครดิตผู้ผลิต ทำให้มีความรู้สึกว่าหนังควรตั้งใจจริงกับความเหมือนจริงมากยิ่งกว่าหนังเกรดบีทั่วไป

ปัญหาคนชอบดูหนังเริ่มด้วยการให้ผู้แสดงหลักเจ็บหนัก กระดูกหักทิ่มแทงออกมาข้างนอก ซึ่งรอยแผลระดับนี้ไม่ใช่เล็ก ๆ ที่ยังมาเดินเหินอยู่ได้แบบเกือบจะธรรมดา ไม่เสมือนคนกระดูกหักอะไร (จากประสบการณ์ตรงที่เคยหักอย่างงี้ อาการเสียเลือดไหลกระทั่งวูบสลบแน่ ๆ )

รวมทั้งการที่ถูกกัดเต็ม ๆ บ่อย ก็ยังมองไม่เป็นอะไรมากมาย ซึ่งการถูกไอ้เข้งับเต็มข้อขนาดนั้นไม่น่าจะรอดตั้งแต่ต้น ๆ เรื่องแล้ว (แรงกัดตะไข้สูงขึ้นยิ่งกว่าเสืออีกครับ) เป็นรู้เรื่องว่าเพราะเหตุว่าเป็นตัวเอกก็เลยจำเป็นต้องรอด แต่ว่าในเรื่องกลับให้เหล่าตัวประกอบที่แสดงน้อยมาก ๆ ตายแบบทีเดียวหยุด ตัวขาด แขนขาขาดกระจาย เอาว่าเป็นตัวประกอบจะตายง่ายก็ไม่แปลก

แม้กระนั้นมันแปลกตรงที่จระเข้กัดลักษณะเดียวกับผู้แสดงนำดันไม่เป็นอย่างนี้ เสมือนจระเข้ในเรื่องสองมาตรฐานอย่างไรประหลาด แถมประเด็นนี้ยังคงใช้งานตัวประกอบไม่ค่อยคุ้มมากแค่ไหน ในหนังเกรดบีทั่วไปชอบมีบทผู้แสดงกลุ่มนี้ดิ้นรนเอาชีวิตรอดสุดชีวิตให้มีลุ้นก่อนตาย แม้กระนั้นประเด็นนี้มาไวไปไวเสมือนค่าตอบแทนหมด

ซึ่งก็โชคร้ายเนื่องจากว่าหนังสามารถขยายซีนฉากลุ้นเสียวก่อนตายได้มากกว่านี้ ราวกับผู้เขียนบทอยากสร้างให้ข้างมนุษย์เจ็บหนักเสียเปรียบไอ้เข้ตั้งแต่เริ่มแบบไม่มีความสำคัญ เนื่องจากในพื้นที่อย่างนั้นไอ้เข้ก็ได้เทียบมากมายอยู่แล้ว แถมเอาจริงเอาจัง ๆ ก็มองไม่เห็นจะคิดว่ารอยแผลใหญ่ ๆ ของนางเอกจะส่งผลกับเรื่องราวที่ไหนเลย ซึ่งมองไปก็กวนประสาทผู้ชมอย่างผมว่า แผลเหวอะหวะขนาดนั้น เรื่องราวสุดปั่นป่วน

แม้กระนั้นเพราะอะไรมองไม่ทุกข์ยากตรากตรำอะไรเลย แถมยังว่ายมุดน้ำได้ปกติอีกต่างหาก ซึ่งจริง ๆ เลือดที่ออกขนาดนั้นคงจะทำให้น้ำกระจายไปด้วยเลือดเยอะไปหมดแล้ว ตัวตะไข้เองก็มิได้กลิ่นเลือด ไม่ถูกจากเรื่องจริงที่ไอ้เข้รับทราบกลิ่นได้อีกทั้งใต้น้ำรวมทั้งเหนือน้ำ (ประสาทสัมผัสด้านการรู้กลิ่นของไอ้เข้นั้น เว้นเสียแต่จมูกเป็นปุ่มกลมนูนที่ปลายปากแล้ว ยังมีกระเปาะเป็นโพรงข้างในปาก ก็เลยสามารถรับทราบกลิ่นได้อีกทั้งบนบกและก็ในน้ำ อ้างอิงจากเว็บไซต์กรมประมง)

แม้กระนั้นในเรื่องกลับตัดประเด็นการรับทราบกลิ่นออกไป ไปใช้การได้ยินเสียงเป็นหลักสำหรับการติดตามเหยื่อ ซึ่งเรื่องจริงไอ้เข้รับทราบอีกทั้งจากกลิ่นและการกระตุกกระเทือนในน้ำ ไม่ใช่แค่เสียงเคาะท่อก็ล่อไอ้เข้แบบในเรื่องได้ (ขนาดคนแก่ตาบอดใน ลมหายใจสั่งตาย ยังหลอกแบบงี้มิได้เลย) รวมทั้งสายตาไอ้เข้ดีแล้วในที่มืด ไม่ใช่แบบที่ในเรื่องกล่าวว่าสายตาไม่ดี

การเคลื่อนที่ยืดยาดเวลาล่าเหยื่อด้วยยิ่งไม่ถูกไปใหญ่ เพราะเหตุว่าเรื่องจริงไอ้เข้วิ่งไวไม่แพ้มนุษย์เลยต่างหาก รวม ๆ แล้วไอ้เข้ในประเด็นนี้ดุจริง กลับโดนดรอปความรู้ความเข้าใจไปหลายแบบซะงั้น หากแม้เค้าโครงเรื่องราวจะมองใหญ่มโหฬารจากเฮอริเคนระดับ 5 กระหน่ำเมือง แม้กระนั้นหนังทำด้วยทุนจำกัด (13.5 ล้านเหรียญ) ก็เลยอุตสาหะจำกัดพื้นที่เรื่องราวให้แคบ ๆ อยู่เพียงแค่ไม่กี่จุดในบ้าน

แม้ว่าจะออกนอกบ้านมาได้ ไม่ทันไรก็ต้องหาเรื่องให้เข้าไปในบ้านอีก ซึ่งก็มีตอนติดในที่เดิมนาน ๆ แอบเบื่อเล็ก ๆ อยู่เช่นกันที่เรื่องวนไม่ไปไหน ซึ่งถ้าเกิดหนังขยายโลเกชั่นออกไปตรวจสอบในเมืองได้ เอาเพียงแค่ผ่านไปยังซูเปอร์มาเก็ตฝั่งตรงข้ามได้ก็ยังดี เรื่องก็คงจะมีอะไรให้เล่นมากยิ่งกว่าฉากไอ้เข้ไล่จับคนวนในบ้านอย่างนี้ ส่วนตัวแอบผิดหวังกับขนาดสเกลเรื่องนี้กับหน้าหนังมากมายแบบเดียวกันขอรับ

สูตรสำเร็จ เล่นง่าย กำไรดี

ตะไข้เป็นสัตว์ร้ายอีกสายพันธุ์หนึ่งที่ฮอลลีวู้ดถือมาสร้างภาพยนตร์สยองขวัญอยู่หลายครั้ง ที่จำกันได้มากมายสุดก็คือ โคตรเคี่ยมบึงนรก ในปี 1999 แล้วในปีนี้ ไอ้เข้ ก็กลับมาในฐานะคนร้ายฮอลลีวู้ดอีกที เมื่อ อเล็กซานเดอร์ อาจา ผู้กำกับสยองขวัญชนชาติประเทศฝรั่งเศส ผู้เคยฝากหนังสุดโหดเหี้ยม สับ สับ สับ ไว้ภายในความจำผู้ชม

วันนี้เขาขอกลับมาคืนสู่แนวถนัดของเขาอีกรอบ แล้วยังได้ แซม ไรมี ผู้กำกับหนังสยองขวัญขึ้นหิ้งจากตรีภาค ผีอมตะ มานั่งเก้าอี้อำนวยการสร้าง หนังมาพร้อมกับพลอตง่าย ๆ เฮลีย์ นักว่ายสาวสวยในฟลอริดา เมืองที่พวกเราทราบกันดีอยู่แล้วกันว่าหนาแน่นไปด้วยไอ้เข้ ความโชคร้ายเริ่มขึ้นเมื่อเฮอร์ริเคนระดับ 5 จู่โจมฟลอริดา เฮลีย์ ติดต่อบิดาที่อยู่บ้านผู้เดียวมิได้ คุณจำเป็นต้องขับขี่รถฝ่าลมพายุไปพบบิดา

แต่ว่าและจากนั้นก็พบว่าบิดาติดอยู่ใต้ถุนบ้าน กลับขึ้นมามิได้เพราะว่ามีไอ้เข้ดุร้ายจ้องมองงับอยู่ ตะไข้หลุดมาจากฟาร์มเพราะเหตุว่าน้ำหลากจากลมพายุเฮอร์ริเคน บิดาเจ็บหนักจากการโดนตะไข้กัด เฮลีย์ต้องหาทางช่วยบิดาออกมาจากใต้ถุนบ้านที่จำนวนน้ำกำลังขึ้นสูง วิกฤตการณ์ถั่งโถมอีกทั้งการจำเป็นต้องเอาชีวิตรอดจากตะไข้และก็ตอนที่เหลือลดน้อยลงทุกเวลา เนื่องจากว่าน้ำกำลังขึ้นสูงอย่างเร็ว เป็นหนังที่ลุ้นระทึกอย่างยิ่งกับการเล่าวิกฤตการณ์ในพื้นที่และก็เวลาจำกัด โดยใช้ดาราหนังเพียงแต่ 2 คนแค่นั้น