ความงามของมิตรภาพ ลูก้า ภาพยนตร์อนิเมชั่น 3 มิติแนวแฟนตาซีแล้วก็ผ่านผ่านวัย

ความงามของมิตรภาพ ผลิตโดย พิกซาร์แอนิเมชันสตูดิโอส์ รวมทั้งขายโดย วอลต์ดิสนีย์สตูดิโอส์โมชันพิกเชอส์ ภาพยนตร์ประเด็นนี้ควบคุมโดย เอนรีโก คาซาโรซา กับการดูแลงานอนิเมชั่นเรื่องยาวหนแรกภายหลังจากผลงาน ลา ลูน่า อนิเมชั่นสั้นฉายปะหน้าอนิเมชั่นยาว เบรฟ ในปี 2011 ได้ชนะใจผู้ชม จนกระทั่งเข้าชิงรางวัลอนิเมชั่นเยี่ยมยอดจากงานประกาศผลรางวัลออสการ์ ครั้งที่ 84 ปี 2012

เขียนบทโดย เจสซี แอนดรูวส์ รวมทั้ง ไมค์ โจนส์ โดยทั้งคู่คนนี้มีเครดิตที่น่าจับตามากมายอย่างคนแรก เจสซี แอนดรูวส์ เคยดัดแปลงแก้ไขบทภาพยนตร์จากนิยายวัยรุ่นเยาวชนเคล้าน้ำตาที่เขาเขียนเอง เรื่อง มีแอนด์เอิร์ลแอนด์เดอะดายอิ้ง เกิร์ล ที่ได้รับคะแนนวิภาควิจารณ์อย่างเหลือล้น ส่วนอีกคน ไมค์ โจนส์ เคยปรับปรุงแก้ไขดัดแปลงบทพากย์ภาษาอังกฤษของอนิเมชั่นจิบลิอย่าง ปีกแห่งฝัน วันแห่งรัก อนิเมชั่นทิ้งทวนของ ฮายาโอะ มิยาซากิ ผู้กำกับอนิเมะระดับตำนานของประเทศญี่ปุ่นที่สร้างความซาบซึ้งมาแล้วทั้งโลกในปี 2013

รวมทั้งแน่ ๆ ว่าองค์ประกอบที่พอดีอย่างนี้จำเป็นต้องมาและเสียงบรรยายประสิทธิภาพโดย เจคอบ เทรมเบลย์ หนูน้อยน่ารักน่าเอ็นดูจากของหน้าที่เด็กน้อยใบหน้าน่าเกลียดสุดสวยใน ชีวิตมหัศจรรย์วันเดอร์ (2017) มาให้เสียงบรรยายลูก้า นักแสดงผู้ครอบครองชื่อ รวมทั้ง แจ็ค ดีแลน เกรเซอร์ หนุ่มน้อยมากเรื่องมากความสามารถจากบท เอ็ดดี้ เด็กขี้กลาดตาขาวจาก อิท โผล่จากแดนนรกทั้งคู่ภาค มาให้เสียงบรรยายอัลเบอโต้ คู่ซี้ของลูก้าที่จะมาพาเขาไปเสี่ยงอันตราย โดยภาพยนตร์อีกประเด็นที่โดนพิษวัววิดจนถึงจำเป็นต้องย้ายจากโรงหนังมาลงที่ ดิสนีย์+ ฮอตสตาร์ ข่าวหนัง มาร์เวล

จนถึงคณะทำงานผู้ผลิตแอนิเมชันจากพิกซาร์ คนไม่ใช่น้อยได้ออกมาติชม แน่ ๆ ว่าในไทยพวกเราก็เป็นเลิศในนั้นด้วยเหมือนกันภายหลังที่ปล่อยตัวปล่อยใจอย่างว่าจะฉายโรง ในที่สุดโควิดก็ระบาดหนักจนถึงแปลงเป็นหนังที่ฉายรับดิสนีย์พลัสฮอทสตาร์ บริการสตรีมมิ่งของดิสนีย์พลัสในประเทศไทยที่เพิ่งจะเปิดให้บริการอย่างเป็นทางการในวันที่ 30 เดือนมิถุนายนก่อนหน้านี้ที่ผ่านมา ภาพยนตร์ประเด็นนี้ได้รับคำกล่าวชมเชยโดยสื่อจากต่างแดนถึงเสน่ห์และก็มนต์ขลังของอิตาลี รวมทั้งงานภาพที่มีเสน่ห์ แต่ว่าสำหรับผมมันจะเป็นแบบงั้นหรือไม่ มาอ่านรีวิวผมกันเลยดีกว่า

ความงามของมิตรภาพ ฤดูร้อนของคุณเป็นแบบไหนกัน?

เริ่มสำหรับลูก้า เด็กผู้ชายตัวจ้อยแล้ว มันเป็นความเบื่อหน่าย เนื่องจากว่าเครือญาติอสูรกายใต้ทะเลของเขานั้นอยู่ใต้น้ำของริมฝั่งเมืองปอร์โตรอสโซ่ ในประเทศอิตาลีแล้วก็หลีกเลี่ยงสายตาจากมนุษย์ที่ออกไล่ล่าพวกเขาด้วยความหวาดกลัว เขามีเป้าหมายที่กำลังจะได้ออกไปดำรงชีวิตแบบมนุษย์แต่ว่าเนื่องจากว่าแม่ที่เคร่งกฎระเบียบของเขาไม่เคยเห็นชอบสวยด้วยเขาก็เลยจำนนอยู่ในกรอบที่แม่ตั้งไว้

แต่ว่าแล้ววันหนึ่งชีวิตของลูก้าก็เบิกบานใจเมื่อเขาได้เจอกับ อัลเบอร์โต้ สัตว์ประหลาดทะเลชายหนุ่มอีกตัวที่อาศัยอยู่ในเกาะรอบ ๆ ใกล้ ๆ และก็ได้เปิดโลกใบใหม่ที่เขาไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน รวมทั้งโน่นเริ่มทำให้ลูก้าเริ่มกล้าที่จะฝันและก็จะทำมันให้เป็นจริง แม้กระนั้นเมื่อการขัดกันเรื่องอุดมการณ์กับครอบครัวถึงขีดสูงสุด เขาก็เลยเลือกมิตรภาพกับอัลเบอร์โต้ เพื่อนฝูงที่เขาพึ่งจะพบ มุ่งหน้าไปสู่เมืองท่าของเหล่ามนุษย์ที่ซึ่งพวกเขาจะได้ทำความเข้าใจมิตรภาพและก็ความสวยของมนต์ขลังอันน่าคลั่งไคล้

ความน่าสะพรึงกลัวของผู้คนที่มีจิตใจอันร้าย แล้วก็ทำความเข้าใจที่จะเป็นมนุษย์แต่ว่าช่วงเวลาเดียวกันก็ยังคงรักษาไว้ซึ่งตัวตนของพวกเขาเอง ในตอนหน้าร้อนในปอร์โตรอสโซ่ การเล่าเรื่องของพิกซาร์คราวนี้เป็นไปตามสไตล์กล้วย ๆ ไม่มีอะไรสลับซับซ้อนเลย กล่าวได้ว่าน่าจะเป็นมิตรกับเด็กสูงที่สุด มิได้มองเห็นพิกซาร์ทำแบบงี้มานานแล้ว ภายหลังจากย้ำเรื่องของอารมณ์ ความรู้สึก แล้วก็ความประทับใจร้องไห้ แต่ว่าคราวนี้จะคือเรื่องของความสวยงามแทน เบา ๆ พาพวกเราไปสัมผัสความเกี่ยวข้องของผู้แสดงลูก้าแล้วก็อัลเบอร์โต้ที่ใช้เวลาไม่มากมาย

แม้กระนั้นชี้ให้เห็นว่าทั้งสองสนิทกันอย่างไร ปมของผู้แสดงที่มิได้ย้ำหรือขยี้อะไร แต่ว่าที่เน้นน่าจะเป็นความงามของภาวะของเมืองที่ได้รับแรงผลักดันจากประเทศอิตาลีจริง ๆ ทั้งยังเป็นความน่ารักน่าเอ็นดูของเหล่านักแสดงที่ถูกถ่ายทอดออกมาถึงความไม่รู้เดียงสาแม้กระนั้นก็เบา ๆ เติบโตในขณะที่หนังดำเนินเรื่องไป ถึงแม้ส่วนตัวจะคิดว่าออกจะแตะต้องหัวข้อเรื่องแบบผิวเผินเสมือนรีบเดินเรื่องราว มีพลังยอดเยี่ยม

แต่ว่ามันก็ยังมองเพลินตาด้วยด้วยความน่ารักน่าเอ็นดูรวมทั้งเสน่ห์ของนักแสดงที่ดีไซน์มาแบบเรียบง่ายตามคาร์แร็คเตอร์ แบบมองเห็นแล้วทราบเลยตัวไหนตัวการ ตัวไหนตัวร้าย ตัวไหนลึกลับ ตัวไหนเผย แม้กระนั้นไม่ใช่ทุกนักแสดงจะเป็นคนดี 100 เปอร์เซนต์หรอก ก็มีบกพร่องบ้างในบางโอกาสและก็พวกเขาก็จะต้องพบเห็นกับผลการปฏิบัติรวมทั้งผลสรุปนั้น ๆ ผู้แสดงก็เบา ๆ มีวิวัฒนาการครั้งละนิด อย่าง ลูก้าเคยกลัวและไม่เชื่อมั่นในตัวเองเนื่องจากว่าครอบครัวรอกีดกั้นและก็ทำให้เขากล้าตกลงใจยืนขึ้นมาทำสิ่งต่าง ๆ ด้วยตัวเอง

ในตอนแรกเขาจึงควรรอให้อัลเบอร์โต้ช่วย แม้กระนั้นในช่วงท้ายแล้วทุกคนก็ควรจะมีทางยืดยืดได้ด้วยตัวเอง ไหนจะเรื่องยุ่ง ๆ ของลูก้ากับอัลเบอร์โต้ยังจำต้องเพียรพยายามปกปิดรูปลักษณ์จากคนรอบข้างเนื่องจากพวกเขาจะไล่ล่าเนื่องจากว่าพวกเขาเป็นคนแปลก ซึ่งสอดคล้องกับผู้แสดงเด็กผู้หญิงของเรื่องอย่าง จูเลีย สาวพลังล้นสุดกวนที่เรียกพวกเขาว่าไก่รองบ่อน ที่คุณให้นิยามว่า ผู้ที่มีความแปลกแยกจากสังคมแม้กระนั้นพวกเขานั้นก็เชื่อมั่นในตัวเอง

เรื่องของบิดามารดาลูก้าที่เพียรพยายามจะควบคุมให้ลูกอยู่กับตนเองและไม่ปลดปล่อยให้เขาได้เติบโต และก็การพยายามศึกษาของกันและกันท่ามกลางความหวาดกลัวระหว่างมนุษย์แล้วก็อสูรกายใต้ทะเล รวมทั้งเรื่องของเด็กที่เชื่อถือว่าตนเองทราบทุก ๆ อย่างบนโลก แต่ว่าตามความจริง เด็กก็ยังคงเป็นเด็ก ยังมีเวลาอีกเยอะมากให้พวกเขาได้ศึกษาแล้วก็โตขึ้นได้ในวันแล้ววันเล่า และก็เด็กที่คุ้นเคยกันจะเป็นเพื่อนกันตลอดกาล

ปัญหาของหนังเป็น ด้วยใจความสำคัญที่ว่ามาทั้งผองมันค่อนข้างจะเล่าแบบผ่าน ๆ

เนื่องจากหนังให้เวลาพวกเขาน้อยอย่างยิ่ง จริงอยู่ที่มีฉากที่พวกเขาอยู่ร่วมกัน ทำอะไรร่วมกันแบบสไตล์หนังมิตรภาพ แต่ว่าราวกับหนังจะใช้การเล่าน้อยแม้กระนั้นมากมาย เนื่องจากว่าผมมุ่งหวังจากคอนเซปต์ที่มองใส่อะไรได้มากมาย รวมทั้งผู้เขียนบทที่เขียนบทหนังจนกระทั่งน้ำตาตก มันก็บางทีก็อาจจะมองสมควรล่ะกับโทนเรื่องเรื่อยแบบงี้ แต่ว่าเมื่อเทียบกับแรงดลใจที่ผู้กำกับได้รับมาจาก ฮายาโอะ ไม่ยาซากิ

ซึ่งตอนผมมอง ผมได้มองเห็นจากเรื่อง โปเนียว บุตรสาวมหาทะเลเผชิญภัย อนิเมชั่นปี 2008 ที่เล่าของเด็กหญิงที่เป็นตัวประหลาดปลาใต้ทะเลที่หนีมาอยู่บนบก แล้วก็ ฝันของฉันควรจะมีคุณ อนิเมชั่นปี 2014 ที่เล่าราวของเด็กหญิงสองคนภายในพื้นที่ที่ห่างไกลในตอนหน้าร้อนของฮอกไกโด ญี่ปุ่น ซึ่งส่วนประกอบพวกนี้สามารถสนับสนุนให้เรื่องราวเข้มข้นกว่านี้ได้มากกว่านี้

แถมมุกขบขันนั้นค่อนข้างจะมีน้อย แถมบางคราวก็กล่าวภาษาอิตาลีขึ้นมาเป็นมุกจนกระทั่งงวยงงตามเพราะว่าคิดจะกล่าวก็กล่าว (แถมไม่มีดูดซับชี้แจงด้วย) บทสนทนาที่สุดแสนจะโบราณ (ด้วยเซ็ตติ้งหนังนั้นอยู่ในสมัย 1950 คำกล่าวของเด็กในเรื่องก็เลยถูกปรับเป็นภาษาไทยไม่ให้ล้ำยุคแบบเรื่องอื่น) ย้ำเรื่องราวการเดินทางและก็ความฝันของลูก้ามากยิ่งกว่า แม้กระนั้นเรื่องของความดราม่าก็ไม่มีเลยมีเพียงแค่เรื่องครอบครัวที่เล่าแบบละเอาไว้ภายในฐานที่รู้เรื่อง หรือ เงื่อนของอัลเบอร์โต้ผู้แสดงหลักที่รอส่งเสริมลูก้าแม้กระนั้นพอเพียงถึงจุดไม่ตรงกันก็มิได้สะดุดตาแถมดันจบลงแบบผ่าน ๆ

เพียงพอเฉลยคำตอบออกมาก็มิได้เรียกน้ำตาสักเท่าไหร่ ยิ่งผลสรุปก็จบแบบง่ายเหลือเกินด้วยทั้ง ๆ ที่มันขยี้ได้อีก เนื่องจากย้ำความแจ่มใสแล้วก็ความงามของผู้แสดงมากยิ่งกว่าทำให้สามารถกล่าวได้เต็มปากว่ามันเป็นอนิเมชั่นที่มองสบาย สวยสดงดงาม แม้กระนั้นขาดความตรึงตรา ราวกับเป็นงานศิลปะที่แปลกใหม่แม้กระนั้นรายละเอียดเกือบจะไม่มีอะไรเลย

คนบางทีอาจจะถูกใจด้วยเหตุว่าความแจ่มใสและก็สวย ไม่มีอันตรายและไม่มีอะไรจำเป็นต้องคิดมาก และก็มิตรภาพของสองคนนี้ ส่วนตัวผมถูกใจที่หนังบากบั่นจะมอบอารมณ์เชิญชวนให้เรียกร้องหาถึงอดีตกาลที่คราวหนึ่งพวกเราเคยเป็นเด็กที่อยู่ในโลกใบเล็ก ๆ จวบจนกระทั่งพวกเราได้เข้าสังคมแล้วก็แยกจากสังคมเพื่อเติบโตในโลกใบใหม่ที่ใหญ่มากยิ่งกว่า

นอกเหนือจากความไม่มีอันตรายของเรื่องราวที่เหมาะสมกับเด็กแล้วก็วัยรุ่นกำลังโต งานภาพนี่แหละที่เป็นงานแปลกใหม่ที่มองมีเอกลักษณ์มากยิ่งกว่าหนังพิกซาร์เรื่องก่อน ลายเซ็นของมันมองไปในทางประสมประสานกับงานศิลปะอิตาลีสีสันแจ่มใส ฟ้าสีสด ทะเลสีคราม เวสป้าสีแดงที่เด่น ลายละเอียดของผู้แสดงแล้วก็เมืองที่เบิกบานใจแล้วก็สะท้อนโลกของหนังได้อย่างดีเยี่ยมไม่เสียชื่อเสียงพิกซาร์ มองเห็นแล้วเชิญให้ตื่นตาตื่นใจตลอดท่ามกลางเรื่องราวที่มองเพลิดเพลิน ๆ มันเลยเชิญทำให้หนังมีอะไรที่เด่นขึ้นมา ไหนจะการเคลื่อนไหวของผู้แสดงที่ไม่เน้นย้ำสมจริงสมจังเกินความจำเป็น

ยังมีความเป็นอนิเมชั่นที่ผสมระหว่างงานวาดมือกับงานสต๊อปโมชั่น แม้กระนั้นมีเหตุผลเนื่องจากนักแสดงบางตัวนั้นไม่ใช่มนุษย์ บางตัวก็ประพฤติล้นก่อนคนสามัญ บางบุคคลก็นิ่งจนกระทั่งเหลือเกิน บางบุคคลก็ร้ายมากกว่าละครข้างหลังข่าวสาร เสียงบรรยายอีกทั้งอังกฤษกับไทยเข้าขั้นดีเลยที่น่ากล่าวชมเป็นการแปลบทบอกที่ออกจะแปลกไม่ถูกไปจากช่วงปัจจุบัน ก็อย่างที่บอก หนังเซ็ตโลกอยู่ในอิตาลีสมัย 1950 ภาษาก็เลยออกจะโบราณ เพียงพอบรรยายออกมาแล้วมันดันเข้าปากแล้วเชิญชวนให้พวกเราคิดถึงรุ่นบิดารุ่นคุณลุงอย่างยิ่งจริง ๆ

แถมด้วยดนตรีประกอบที่จับเพลงคลาสสิกอิตาลีมาใช้ดำเนินเรื่องราวอย่างเหมาะควรแล้วก็กับบรรยากาศของเรื่องราวความสวยสดงดงาม ให้อารมณ์สุนทรีย์ไปกับฤดูร้อนของเด็กผู้ชายสองคน รวมทั้งงานสร้างที่ผสมระหว่างความเป็นงานด้านการเขียนมือรวมทั้งสต๊อปโมชั่นที่แปลกใหม่แล้วก็คอนเซปต์เรื่องราวแบบสตูดิโอของจิบลิ ถึงแม้ว่าภาพรวมหนังจะดูดีด้วยเพลงประกอบรวมทั้งสีสันที่แจ่มใส แต่ว่าด้วยการเล่าเรื่องออกจะปกติ ไม่มีอันตราย ไม่มีอะไรสลับซับซ้อน จนถึงกำเนิดปัญหาต่อจากดำเนินเรื่องแบบผิวเผินรวมทั้งขาดความน่าดึงดูดใจของผู้แสดง

พร้อมปมที่มาแบบผ่าน ๆ รวมทั้งปรับแต่งแบบให้มันจบ ๆ ทำให้มันเป็นอนิเมชั่นที่ดูดีแม้กระนั้นไม่มีอะไรให้จำเลย นอกเหนือจากการหวนนึกถึงเรื่องในอดีตที่หอมหวาน แล้วก็การเจริญเติบโตผ่านวัยจากเด็กสู่คนแก่ในโลกที่เต็มไปด้วยความต่างมากของทั้งยังมนุษย์แล้วก็สิ่งแวดล้อม