ร่วมกันเอาชีวิตรอด คลานขย้ำ การกลับมาของหนังแนว “สัตว์กินเนื้อมนุษย์” ที่ปกติถูกใจเป็นหนังทุนต่ำเกรดบี

ร่วมกันเอาชีวิตรอด โดยโอกาสนี้ใช้พล็อตกับสูตรสำเร็จ (แทบ) ใหม่จากหนังคัลซ์โด่งดัง ฝูงปลาฉลามทอร์ที่นาโด ที่เป็นฝูงปลาฉลามบินมากับลมพายุทอร์ท้องนาโด มีมาแล้วหลายภาค (พึงพอใจมองดูจาก เน็ตฟลิกซ์ ได้ คลิกนี้) เปลี่ยนแปลงมาเป็นหนังแนวเป็นสมจริงสมจังมากกว่าด้วย ไอ้เข้+เฮอริเคนระดับ 5 (สูงสุดแล้วของมาตราวัด) กระหน่ำเมืองจนถึงน้ำท่วม ทำให้ไอ้เข้ออกรบกวนได้อย่างสะดวก

รวมทั้งหนังเรื่องนี้ยังได้ชื่อเสียงเครดิตของ “แซม ไรมี่” ในฐานะผู้อำนวยการสร้าง มาขายความหวังเต็ม ๆ จากการที่เขาเป็นโปรดิวเซอร์ เรื่อง ลมหายใจสั่งตาย ซึ่งแปลงเป็นงานหนังสยองขวัญยุคใหม่ที่ดีงามทั้งพล็อตรวมทั้งชั้นเชิงการเล่าเรื่องดีเยี่ยมที่สุด ส่วนตัวผู้กำกับก็คือ อาแล็กซ็องดร์ เอจา ที่มีผลงานที่คิดออกมากมายสุดจากหนังสยองขวัญเรื่อง โชคดีที่ตายก่อน

ซึ่งทั้งสิ้นนี้เรียกได้ว่าเป็นองค์ประกอบที่ช่วยเลื่อนฐานะ คลานขย้ำ หนัง “จระเข้กินคน” เรื่องนี้ให้น่าดูในระดับ เอ+ อย่างยิ่งจริง ๆ สำหรับแฟนหนังแนวสัตว์กินเนื้อคน บางทีอาจจะคล้ายคลึงกันเป็นดูหนังเกรดบีมาจนเกิดความเคยชิน ไม่คิดอะไรจำนวนมาก เนื่องจากหนังแนวนี้มักทุนน้อย พล็อตก็คล้ายคลึงกัน ว่าควรจะมีสัตว์อะไรสักอย่างออกมารบกวน รวมทั้งมีตัวละครติดอยู่ในที่ ๆ ไอ้เจ้าตัวนี้อยู่

อันนี้ต้องแยกกันก่อนว่า หนังแนว “ตัวประหลาดกินเนื้อมนุษย์” กับ “สัตว์กินเนื้อคน” มีความไม่เหมือนกันอยู่ แบบแรกถูกใจเป็นหนังที่ต้องพึ่งการออกแบบตัวประหลาดสะอิดสะเอียน จะต้องมีความเป็นมาลึกลับลึกลับทั้งซับซ้อนทั้งซ่อนเงื่อน ออกแนววิทย์มาเกี่ยวข้องซะส่วนใหญ่ ซึ่งถูกใจมีทุนพอได้ ต่างกับพวกหนัง “สัตว์กินเนื้อมนุษย์” ซึ่งจะเป็นสัตว์ปกติที่ดุร้ายด้วยเหตุผลง่าย ๆ อย่างไปอยู่ถิ่นมัน หวงลูก อาหารขาด หรือไม่ก็ติดเชื้ออะไรสักอย่างทำให้ดุตัวโตกว่าปกติ ข่าวหนัง มาร์เวล

ซึ่งในสมัยโบราณแนวนี้เป็นที่นิยมจำนวนมาก ๆ มีตั้งถึงแม้ว่า นก หนู แมลง มด หมา ลิง หมูป่า เสือ สิงโต จนกระทั่งมาถึงพวกสัตว์ที่ได้รับความนิยมอย่าง ฉลาม และก็จระเข้ก็เป็นอีกตัวที่ถูกจับมาทำแล้วไม่เคยรู้กี่รอบสิ่งเดียวกัน ซึ่งในไทยก็จับมาทำปัจจุบันนี้เป็น แดนนรก 6 เมตร ที่มีทั้งคนประทับใจและไม่ชอบพอ ๆ กัน (แต่หนังทำเงินไปกว่า 50 ล้านบาท) ที่จะจำเป็นต้องเกริ่นที่ตรงนี้เพราะเหตุว่านี่เป็นแนวหนังที่ค่อนข้างจะเฉพาะกลุ่มระดับหนึ่ง

สำหรับแฟนหนังแนวนี้ไม่ได้จะใส่ใจอะไรเยอะแยะ ขอเพียงให้แลเห็นฉากสัตว์จับผู้รับประทานบันเทิงใจ ๆ ก็ถูกใจแล้ว เพราะเหตุว่าก่อนหน้านี้ที่ผ่านมามันก็ไม่ได้เคยมีอะไรมากกว่าที่แลเห็น โดยเหตุนั้นการไม่มุ่งมาดตั้งแต่ทีแรก ก็บางทีอาจไม่มีปัญหา บอกก่อนว่าหนังเรื่องนี้ยังสนุกอยู่ ไม่ว่าคุณจะเป็นแฟนหนังแนวนี้ หรือไม่ใช่ตามที ตัวหนังมีพล็อตที่ดี มีโครงเรื่องที่แข็งแรง ยิ่งในส่วนความเชื่อมโยงพ่อลูกในเรื่อง ที่หนังปูมาตั้งแต่เริ่มว่าพ่อเป็นครูฝึกส่วนตัวให้นางเอกเป็นนักกีฬาว่าย

ซึ่งก็รวมกับชีวิตครอบครัวที่บิดามารดาแยกทางกัน นางเอกห่างหายจากพ่อ รวมทั้งมาตามหาพ่อที่หายไปท่ามกลางการว่ากล่าวลมพายุเฮอริเคนซ้ำ ๆ ซึ่งก็แปลงเป็นการเสี่ยงอันตรายร่วมกันเอาชีวิตรอดทั้งยังจากภัยที่เกิดจากธรรมชาติ จระเข้ และก็แก้เงื่อนครอบครัวไปพร้อม ในส่วนเรื่องราวกลุ่มนี้ หนังทำออกมาได้มิติดีครบถ้วน ถ้าว่าระยะเริ่มต้นจะยืด ๆ ใช้เวลาเรื่องนางเอกตามหาพ่อนานพอควรด้วยเหมือนกัน (ราว 20 นาที) ซึ่งหนังเรื่องนี้สั้นจำนวนมาก แค่เพียง 87 นาที (รวมเครดิต) หลังจากเสียเวล่ำเวลาไประยะต้นแล้ว หนังก็เดินเรื่องฝ่าเข้าเนื้อหาจระเข้ในทันทีทันใด กับมีเซอร์ไพรส์เพิ่มหน่อยเดียวจากเทรลเลอร์เท่านั้น

ร่วมกันเอาชีวิตรอด หนังก็เดินเรื่องไปตามสูตรทุกอย่าง แต่ว่าสิ่งที่ผมคิดว่าเป็นปัญหาก็คือ ความน่าไว้วางใจในเรื่องความสมจริงสมจังหลายจุด

ซึ่งจริง ๆ หากหนังออกตัวว่าเว่อร์ ๆ แบบฝูงปลาฉลามทอร์ที่นาโด หรือหนังเกรดบีปกติก็คงคิดน้อยกว่านี้ หากแม้ด้วยหน้าหนังกับเครดิตผู้สร้าง ทำให้เกิดความรู้สึกว่าหนังควรจะมุ่งมั่นกับความสมจริงมากกว่าหนังเกรดบีทั่วไปครับ ปัญหาคอหนังเริ่มด้วยการให้นักแสดงหลักเจ็บหนัก กระดูกหักทิ่มแทงออกมาภายนอก ซึ่งรอยแผลระดับนี้ไม่ใช่เล็ก ๆ ที่ยังมาเดินเหินอยู่ได้แบบแทบจะปกติ ไม่เหมือนคนกระดูกหักอะไร (จากประสบการณ์ตรงที่เคยหักแบบงี้ อาการเสียเลือดออกจนถึงวูบสลบแน่นอน)

แล้วก็การที่ถูกกัดเต็ม ๆ หลายครั้ง ก็ยังมองดูไม่เป็นอะไรมากมายก่ายกอง ซึ่งการเช็ดกจระเข้งับเต็มข้อขนาดนั้นไม่น่าจะรอดตั้งแต่ต้น ๆ เรื่องแล้ว (แรงกัดจระเข้สูงขึ้นมากยิ่งกว่าเสืออีกครับผม) เป็นเข้าใจว่าเนื่องจากว่าเป็นตัวเอกก็เลยจำต้องรอด แม้กระนั้นในเรื่องกลับให้เหล่าตัวประกอบที่แสดงน้อยมาก ๆ ตายแบบทีเดียวหยุด ตัวขาด แขนขาขาดกระจัดกระจาย เอาว่าเป็นตัวประกอบจะตายง่ายก็ไม่แปลก

หากแม้มันแปลกตรงที่ไอ้เข้กัดทำนองเดียวกับตัวแสดงนำดันไม่เป็นแบบนี้ เปรียบเสมือนไอ้เข้ในเรื่องสองมาตรฐานเช่นไรแปลก แถมหัวข้อนี้ยังคงใช้งานตัวประกอบไม่ค่อยคุ้มแค่ไหน ในหนังเกรดบีทั่วไปถูกใจมีบทตัวละครกลุ่มนี้ดิ้นรนเอาชีวิตรอดสุดชีวิตให้มีลุ้นก่อนตาย แต่ว่าเรื่องนี้มาไวไปไวเหมือนค่าจ้างหมด ซึ่งก็โชคร้ายเพราะว่าหนังสามารถขยายซีนฉากลุ้นเสียวก่อนตายได้มากกว่านี้ อย่างกับนักเขียนบทต้องการสร้างให้ข้างมนุษย์เจ็บหนักเสียเปรียบจระเข้ตั้งแต่เริ่มแบบไม่สำคัญ เพราะในพื้นที่อย่างงั้นจระเข้ก็ได้เทียบเคียงเยอะแยะอยู่แล้ว แถมขมักเขม้น ๆ ก็ไม่เห็นจะมีความรู้สึกว่ารอยแผลใหญ่ ๆ ของนางเอกจะมีผลกับเรื่องราวไหนเลย

ซึ่งมองดูไปก็กวนใจผู้ชมอย่างผมว่า แผลเหวอะขนาดนั้น แต่ว่าทำไมดูไม่ทุกข์ยากอะไรเลย แถมยังว่ายมุดน้ำได้ธรรมดาอีกต่างหาก ซึ่งจริง ๆ เลือดที่ออกขนาดนั้นคงทำให้น้ำกระจัดกระจายไปด้วยเลือดเต็มไปหมดแล้ว ตัวจระเข้เองก็ไม่ได้กลิ่นเลือด ผิดจากความเป็นจริงที่จระเข้รับรู้กลิ่นได้ทั้งยังใต้น้ำและเหนือน้ำ (ประสาทสัมผัสด้านการรับกลิ่นของจระเข้นั้น เว้นเสียแต่จมูกเป็นปุ่มกลมนูนที่ปลายปากแล้ว เจอกับอะไรที่เหนือกว่า

ยังมีกระเปาะเป็นโพรงด้านในปาก ก็เลยสามารถรับรู้กลิ่นได้ทั้งบนบกแล้วก็ในน้ำ อ้างอิงจากเว็บกรมประมง) หากแม้ในเรื่องกลับตัดประเด็นการรับรู้กลิ่นออกไป ไปใช้การได้ยินเสียงเป็นหลักสำหรับในการติดตามเหยื่อ ซึ่งความเป็นจริงจระเข้รับรู้ทั้งจากกลิ่นแล้วก็การกระตุกสะเทือนในน้ำ ไม่ใช่แค่เสียงเคาะท่อก็ล่อจระเข้แบบในเรื่องได้ (ขนาดคนสูงอายุตาบอดใน ลมหายใจสั่งตาย ยังหลอกอย่างงี้ไม่ได้เลย) รวมถึงสายตาจระเข้ก็ดีในที่มืด ไม่ใช่แบบที่ในเรื่องพูดว่าสายตาไม่ดี การเคลื่อนที่อืดอาดเวลาล่าเหยื่อด้วยยิ่งผิดไปใหญ่

เนื่องจากว่าข้อเท็จจริงจระเข้วิ่งไวไม่แพ้มนุษย์เลยต่างหาก รวม ๆ แล้วจระเข้ในหัวข้อนี้ดุจริง กลับโดนดรอคอยปความรู้ความเข้าใจไปหลายแบบซะงั้น ถึงแม้เค้าเรื่องราวจะดูใหญ่มโหฬารจากเฮอริเคนระดับ 5 ซ้ำ ๆ เมือง แต่หนังทำด้วยทุนจำกัด (13.5 ล้านเหรียญ) ก็เลยอุตสาหะจำกัดพื้นที่เรื่องราวให้แคบ ๆ อยู่แค่เพียงไม่กี่จุดในบ้าน แม้ว่าจะออกนอกบ้านมาได้ ไม่ทันไรก็ต้องหาเรื่องให้เข้าไปในบ้านอีก ซึ่งก็มีตอนติดในที่เดิมนาน ๆ แอบเบื่อเล็ก ๆ อยู่ด้วยเหมือนกันที่เรื่องวนไม่ไปไหน

ซึ่งถ้าหนังขยายโลเกชั่นออกไปตรวจทานในเมืองได้ เอาเพียงแต่ผ่านไปยังซูเปอร์มาเก็ตฝั่งตรงข้ามได้ก็ยังดี เรื่องก็น่าจะมีอะไรให้เล่นมากกว่าฉากจระเข้ไล่จับคนวนในบ้านแบบงี้ ส่วนตัวแอบผิดหวังกับขนาดสเกลหัวข้อนี้กับหน้าหนังเยอะมากเหมือนกัน

สูตรสำเร็จ เล่นง่าย กำไรงาม

จระเข้เป็นสัตว์ร้ายอีกสายพันธุ์หนึ่งที่ฮอลลีวู้ดถือมาสร้างหนังสยองขวัญอยู่บ่อยครั้ง ที่จำกันได้มากมายก่ายกองสุดก็คือ โคตรเคี่ยมสระเมืองนรก ในปี 1999 แล้วในปีนี้ จระเข้ ก็กลับมาในฐานะฆาตกรฮอลลีวู้ดอีกครั้ง เมื่อ อเล็กซานเดอร์ อาจา ผู้กำกับสยองขวัญชาติประเทศฝรั่งเศส ผู้เคยฝากหนังสุดชั่วร้าย สับ สับ สับ ไว้ในความจำผู้ชม วันนี้เขาขอกลับมาคืนสู่แนวถนัดของเขาอีกครั้ง แล้วยังได้ แซม ไรมี ผู้กำกับหนังสยองขวัญขึ้นหิ้งจากตรีภาค ผีอมตะ มานั่งเก้าอี้อำนวยการสร้าง

หนังมากับพลอตง่าย ๆ เฮลีย์ นักว่ายสาวสวยในฟลอริดา เมืองที่เราทราบกันดีกันว่าหนาแน่นไปด้วยจระเข้ ความโชคร้ายเริ่มขึ้นเมื่อเฮอร์ริเคนระดับ 5 เล่นงานฟลอริดา เฮลีย์ ติดต่อพ่อที่อยู่บ้านคนเดียวไม่ได้ คุณจึงควรขับขี่รถฝ่าลมพายุไปพบพ่อ แต่แล้วก็พบว่าพ่อติดอยู่ใต้ถุนบ้าน กลับขึ้นมาไม่ได้เพราะเหตุว่ามีจระเข้ดุร้ายมองดูงับอยู่ จระเข้หลุดมาจากฟาร์มเพราะว่าน้ำหลากจากลมพายุเฮอร์ริเคน

พ่อเจ็บหนักจากการโดนจระเข้กัด เฮลีย์ต้องหาทางช่วยพ่อออกมาจากใต้ถุนบ้านที่ปริมาณน้ำกำลังขึ้นสูง วิกฤติการณ์ถาโถมทั้งยังการต้องเอาชีวิตรอดจากจระเข้รวมทั้งในตอนที่เหลือต่ำลงตลอดเวลา เนื่องจากน้ำกำลังขึ้นสูงอย่างรวดเร็ว เป็นหนังที่ลุ้นระทึกเป็นอย่างมากกับการเล่าวิกฤติการณ์ในพื้นที่แล้วก็เวลาจำกัด โดยใช้ดาราภาพยนตร์เพียง 2 คนเท่านั้น หนังสัตว์กินเนื้อมนุษย์ล้ำหน้าอยู่ หนังมีบางส่วนที่เป็นเซอร์ไพรส์เกี่ยวกับตัวจระเข้ที่ไม่เปิดเผยในตัวอย่างหนัง